Pageviews
61.131
11-11 2017 13.40 uur
11-11 2017 13.40 uur
Pageviews
61.190
13-11-2017 21.21 uur
Ons kent ons.. toch ?
Ik jij kent
jezelf … toch ?
En ik
MIJZELF toch ook ?
Toch ?
Dat mag je
tenminste aannemen.
Bij mijn
persoonlijke gegevens op twitter staat als eerste (Ruim) Denker..
De rest mag duidelijk zijn .
Dat ruime.... en dat denken .. daar heeft menigeen zijn twijfels over.
Op beide
zaken ben…. en wordt ik, regelmatig aangesproken.
Alles bij
alles ben ik dus ook maar een gewoon mens met zijn goede dingen en wat minder
(slechte)? dingen.
Ahum..
Door mijn “Denken”..
wordt ik regelmatig aangespoord om ergens op te reageren.
Of iets te
zeggen.
Het blijkt
dat niet iedereen zit te wachten op mijn mening..
”Het is maar een ( en vooral
zijn/mijn ) mening” …he ?
Wat boeit
mij jouw mening wordt er regelmatig gezegd, en bemoei je er niet mee..
Of men zegt simpelweg ..rot op.
Prima.. toch
?
No hard
feelings..
Ik ben
iemand die ( in mijn beleving) zich heel vaak stil houd.
Omdat deze
stilte momenten niet zichtbaar zijn en hoorbaar…. voor jullie vallen de momenten van wel
hoorbaar en zichtbaar.. alleen maar op als overduidelijk aanwezig, en vaak ( als
beleving) lawaaierig.
Men krijgt
dus een vertekend beeld van mij.
Als men 50%
niet ziet of beleefd van wat er om zich heen gebeurd, mist men de helft ……toch
?
Men denkt
mij te kennen maar ondertussen weet men maar de helft.
Simpel
..duidelijk.. maar wel misleidend..
Een fout
oordeel is gauw gemaakt.
Want...
Stelt U zich
eens voor dat 90% van wat U als informatie binnenkrijgt fout is, en niet op de
juiste gegevens gebaseerd.
Stelt U zich
eens voor dat van die 50% van wat U denkt en binnenkrijgt, 90% foute informatie is ..
In hoeverre
bepaald de leugen of verdraaide waarheid dan Uw realiteit ?
Laten we er
vanuit gaan de van die 90% ..45% een
mengelmoes van waarheid is en leugens wat is er dan nog waar ?
Wie bent U ..om te denken dat U instaat bent om een juist OORDEEL te vellen ?
Elk oordeel heeft als basis een vooroordeel ( hoe men het ook bekijkt).
Op het
moment dat ik aan het mijmeren ga … met een vraagstuk ..en ermee op de loop ga ..stop ik met denken ..en
ga terug naar de basis.. en reset mijn denken.
Het
vraagstuk die ik bedoel ..is..:
Hoe groot is
het heelal.
En dan niet
in het begin van het mijmeren ..maar
bijna aan het eind, zover ben ik nog nooit gegaan.
Mijn angst bracht mij terug..
Want... wie weet waar het einde is van het “Oneindig”
heelal ?
In mijn
denken kan ik heel ver gaan veel verder dan menigeen die ik ken..
Blijkt..!
Men is bang
om te gaan, en wat men allemaal tegen kan komen.
Men wil er zelfs niet aan denken ..en verdergaan met hun redelijk (ongecompliceerde) leven.
Men blijft liever thuis, in hun comfortzone zogezegd.
Ik ging dus op reis vanuit mijn comfortzone vanuit MIJN realitiet ..vanuit mijn denken.
Een reis... die begon tussen de oren, en abrupt eindigde waar mijn denken een grens constateerde.
Mijn fysieke en zeker geestelijke
beperking in acht nemend, had ik in mezelf een soort van dodemansknop ingebouwd,
(er schijn toch iets van slimmigheid in mij te zitten).
De knop
heeft gewerkt en heeft mij behoed voor de waanzin van het ALLES…DENKEN...te weten of in elkgeval mij de illusie willen geven.
Mijn
overlevingsmodus nam het over en zette mij terug naar het centrum van mijn
heelal mijn realiteit.
Op de bank in de kamer mijn zogenaamde comfortzone.
Lees:.. MIJN
heelal.
Waanzin ligt
op de loer ..gek kan je er van worden vermoed ik.
Ik heb een blik over de grens mogen werpen waar ik niks bijzonders kon waarnemen, en alleen maar een instinctieve reactie tot gevolg had.
KLAP ..op de knop..
En ik was er weer.
Een paracetamolletje deed wonderen.
De
levenservaring en kennis opgedaan in de afgelopen 55 jaar met zo weinig
mogelijk filters opgelegd door opvoeding en cultuur en geloof hebben mij gered.
55 jaar ?
Ja het is al
weer 5 jaar geleden dat het is gebeurd en ik ben er goed uitgekomen ( al zeg ik
het zelf).
Een voorbode
van mijn geestelijke beperkingen kreeg ik op 7 januari 2004.
Deze staat
duurde tot eind 2005.
Een heel
groot deel van mijn onvermogen is in die ( bijna) 2 jaar opgelost en mijn
hersenen hebben zich gereset.
Soms kan een
burn-out goed zijn voor iemands leven.
Voor mij
gelde dat tenminste wel.
Ik weet dat
ik niet voor iedereen kan spreken.
Het maakte mij toen in het begin ontzettend machteloos en verdrietig.
Iedereen zou wat meer wakker moeten zijn.
De aarde zou er beter van worden en zeker het oneindig heelal..
Het
heeeeeeelAL ..is namelijk heeeel groot ….!!
Ik zou bijna zeggen WAANZINNIG groot.
En voor je
het weet ben je de weg kwijt.
Velen die
mij kennen zeggen als ze bovenstaand lezen… ..”zo te zien ben je al te ver weggeweest”..
Jij spoort
niet…zegt men regelmatig ..hahhahah
En dan moet
ik direct denken aan koken met Piet (v Dijk). Zie facebook
Die spoort
volgens velen niet ..en toch ook wel ..
Verwarrend
allemaal.
Piet is er (
zo te zien) gelukkig mee en de reacties zijn heel vaak plagend positief met een
( schijn) negatieve klank.
Piet is een
gelukkig mens.
Tenminste zo
komt hij bij me over ..
Die andere
50% is maar gissen of het ook echt zo is.
Piet.. Ik.. jij
..jullie zijn mensen op deze wereld onderdeel van het heelal.
Een klein
blauw bolletje in het oneindige.
1 van de miljarden bolletjes..
Een stofje
in het universum.
Hoe
belangrijk kan men zijn …
Het is
allemaal een kwestie van wat je “KAN”..(be) Denken ..en een kwestie van perspectief.
Genoeg stof
voor vandaag ..
Ik stop ..en ik
beveel U van harte onderstaande linkje aan, om enigszins een ideetje te krijgen hoe groot ons heelal is.
Kost U 3 minuutjes..om te beseffen,,,,
hoe groot is
men (s) eigenlijk is .
